Menu
Trzy tymczasowe instalacje stworzone przez artystów i zrealizowane przez Wileńskie Muzeum zapraszają mieszkańców Nowej Wilejki, Markuć i Popław do spotkania, zapoznania się i wspólnego omówienia przyszłości dzielnic.
Mieszkańcy doskonale wiedzą, jak działa ta czy owa strefa publiczna w ich dzielnicy, czego jej brakuje, co mianowicie warto zachować, a z czego – zrezygnować. Wspólnota dzielnicy może wpłynąć na decyzje związane z zagospodarowaniem dzielnicy. Zachęcamy do przygotowania pisma zbiorowego, przesłania go do swojego starosty i napomnienia o swojej propozycji w razie zwłoki z odpowiedzią : ) Starości będą prezentować Państwa interesy w samorządzie.
Markucie i Popławy: rasu.seniunija@vilnius.lt (starosta Lina Rimkevičienė)
Nowa Wilejka: naujosiosvilnios.seniunija@vilnius.lt (starosta Jurijus Gridiuško)
Odyseja Wilejki stanowi część projektu „Odyseja Europejska ULISSES”. Poprzez realizację tego projektu Wileńskie Muzeum wraz z 15 partnerami z innych krajów Europy zamierza upamiętnić stulecie powieści Jamesa Joyce‘a „Ulisses” (pewnego rodzaju interpretacji epopei Homera „Odyseja”). Zgodnie z powieścią opublikowaną w 1922 r. strefa publiczna stanowi warunek cywilizacji i gwarancję demokracji.
Odyseja Nowej Wilejki jest również częścią programu 700-lecia Wilna.
Nowa strefa publiczna została stworzona na terenie, na którym kontrasty Nowej Wilejki są odczuwalne w sposób szczególny. Z uporządkowanej i licznie zwiedzanej części parku, przez Most Raczej Łaźni*, trafiamy do jednego z obszarów industrialnych w sercu Nowej Wilejki z mnóstwem opuszczonych budynków. Od brzegu Wilejki oddzielony on jest ogrodzeniami i budynkami inżynieryjnymi. Instalacja zaprasza mieszkańców do omówienia sposobu otwarcia obszaru nieczynnych już fabryk i zakładów oraz możliwości nadania im nowych funkcji.
*Nazwa ta została nadana mostowi w czasie trwania pracowni twórczych w dniu 10 czerwca bieżącego roku.
Autorkami instalacji „Węzeł” („Mazgas“) są trzy architektki – Aurelija Kniukštaitė, Kotryna Bajorinaitė i Jonė Virbickaitė.
W miejscu czynnej tu niegdyś restauracji „Niebieski Dunaj” („Mėlynasis Dunojus“) tworzona jest nowa strefa publiczna, która w sposób symboliczny przybliża nisko płynącą rzekę do Markuć. Do końca czerwca zapraszamy mieszkańców dzielnicy do wygłaszania propozycji dotyczących tymczasowej instalacji. Autorzy (o ile będzie to możliwe) uwzględnią Państwa sugestie. Na dzień dzisiejszy Markucie nie posiadają własnego „centrum” dzielnicy, w którym by się mile spędzało czas w gronie bliskich i przyjaciół. Być może nowa instalacja zachęci do stworzenia takiego miejsca.
Autorkami projektu „Przystanek w Morkuciach” („Markučių stotelė“) są architektki Evelina Vasiliauskaitė i Margarita Kaučikaitė.
W minionym roku mieszkańcy sąsiednich dzielnic zrealizowali swoją ideę zbudowania drewnianych platform wypoczynkowych na zawilgoconej plaży w Paupys. Wkrótce okazało się, że w gorące letnie dni tu bardzo brakuje cienia. W taki oto sposób powstała nowa altana, która zarówno łagodzi upał letni (mamy nadzieję, że szybko owiną ją pnącza), jak i napomina o przeszłości dzielnicy: dzielnica, która niegdyś nosiła nazwę Paplauja (Popławy), jest bodajże pierwszym centrum wileńskiego przemysłu. W XIX w. i na początku XX w. obracały się tu koła młynów wodnych, wyły obrabiarki tkackie, pracowali kuśnierze i piwowarzy, a różnego rodzaju fabryki czynne tu były również w drugiej połowie XX w.
Autorem instalacji „Łożysko Przemysłu” („Pramonės lizdelis“) jest artysta Vladas Suncovas.
